MySQL error /home/jacob/domains/loggy.nl/public_html/logs/layout.php on line 83
insert into online values
(
'',
   '',
   '1711712703',
   '34.237.140.238',
   'ziezekijken-/'
)


Incorrect integer value: '' for column `jacob_weblog`.`online`.`userid` at row 1
URL: /
IP: 34.237.140.238
UserAgent: claudebot

Post:
Array
(
)


GET:
Array
(
    [gebruikersnaam] => ziezekijken
)


Sorry, there was an error, we are notified of the issue and will be resolved as soon as possible
Zie ze kijken - Home
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina
loggy.nl Home
Weblog maken
RSS Feed

Abonneren!

Hoor me praten
Random, dagelijks leven

Hoor het geweten
Over ethische kwesties
Abortus

Zie de student
Studentenleven


Abortus


Ik ben altijd groot voorstander geweest van abortus. Niet dat ik probeer aan te moedigen dat alles wat ontspruit meteen als onkruid uit zijn bestaansbodem moet worden gerukt. Alleen dus, grof gezegd, het onkruid. Als je te jong bent, of het kind zal met negentig procent kans zwaar gehandicapt zijn, of het is een kind voortkomend uit verkrachting… Je wilt het niet, het is dus onkruid. En wie haalt niet het onkruid uit zijn tuin? Ik ben voor abortus maar niet voor verbloemen, behalve in beeldspraak dan. En met uitzondering natuurlijk van de gehandicapten in spe, die wel gewenst waren, maar in naam van het ‘onmogelijk toekomstig geluk van het kind’ toch gewied worden.

Maar nu weet ik het dus niet meer. Mijn voornaamste redenen waren: de mensen van het gesaboteerde ouderschap moeten ook gelukkig zijn. Als ze depressief het kind opvoeden ‘dat ze helemaal niet gewild hadden’ brengt dat meer schade toe dan blijdschap aan het kind. En als het kind een ondraaglijk pijnlijk leven zal gaan lijden, is het ook beter af nooit te hebben bestaan. En elke mogelijke reden die je kan bedenken, kon verantwoord worden met ‘het kind merkt er toch niks van’, ‘heeft geen bewustzijn’, ‘is nog geen leven’. Het heeft pas zijn eerste wortelteen in de grond gestoken, maar is verder nog geen plant, of zelfs een bloem in de knop.

Maar, als ik slaap, ben ik ook niet bij bewustzijn, merk ik ook niks op wat om me heen gebeurd (dankzij het overbodig worden van instincten, zoals een gevoelig gehoor voor geluiden). Aangezien ikzelf de laatste dagen niet zo blij te noemen ben, wat als mijn moeder opeens besloot: “Dit kind is niet gelukkig, het is beter af dood?” Of erger nog: “Dit kind belemmert mijn leven, ik wil het niet.” Of dat ze slaande ruzie met mijn vader krijgt, uitlopend tot intense haat, verachting, walging misschien, en in mij mijn vaders gezicht herkent en de haat en verdriet overslaat op mij. Wat als mijn moeder, of mijn vader natuurlijk, ook van mij af zou willen. En het met precies diezelfde reden verantwoordt: “Ze slaapt, ze is toch niet bij bewustzijn, ze merkt het niet, dus kan ik het doen.”

Want zelfs die cellen die zich even lekker knus in de baarmoederwand nestelen, verwachtend uit te groeien tot een mensenkind, in de armen te worden gesloten van een liefhebbende moeder, en niets vermoedend wachten tot het zijn ogen open mag slaan en de wereld bewonderen, en vooral die glimlach en veiligheid van ‘ouders’…

“Sorry, maar je was nu eenmaal niet bij bewustzijn.”

Deze kwestie heb ik mijn moeder ook voorgelegd. Haar mening was dat ze het niet meer vond kunnen zodra het kindje vorm begint te krijgen. Als het slechts nog een klompje cellen is, dan kan abortus nog. Ze voegt daar wel aan toe dat jongeren gewoon moeten uitkijken en voorbehoedsmiddelen gebruiken, mensen met een keus moeten verantwoordelijkheid nemen voor de gevolgen. Ook een punt. Een klompje cellen is net zo levend als een stoffige bank. Maar toch. Je breekt toch een stukje toekomst af. Lastig, abortus.


20:26:03 21 Oktober 2008 Permanente link Reacties (0)

Outlet NL female 140915 - 030216 468x60


Weblog